Alles lijkt op wat het is

8 september - 20 oktober 2024, MUGA

Arie van Geest heeft een lange carrière van al bijna 50 jaar als beeldend kunstenaar. In 2012 begint hij met de schilderijenserie The Broken Promised Land. De belangrijkste inspiratiebronnen voor deze serie zijn de botanische diversiteit in de tuin bij zijn Franse huis, de personages die hij ontdekt op de rommelmarkten in de directe omgeving maar vooral de voortdurend veranderende lichtomstandigheden die op deze locatie plaatsvinden.

Deze picturale ontdekkingsreis door zijn privé-wonderland sluit hij in 2019 af en levert uiteindelijk 69 schilderijen op. Een aantal werken uit deze serie zijn te zien op de tentoonstelling in de MUGA.

Door en over de kunstenaars

De verfvisioenen van Arie van Geest (Rotterdam) bevinden zich in het schemergebied tussen droom en werkelijkheid. In ieder schilderij huist het geraamte van het volgende doek. Alles is met alles verbonden en zo zijn er in de loop der jaren meerdere series ontstaan in zijn oeuvre. De werken leunen zowel op de taal als op het beeld en hebben een narratief karakter. 

Arie van Geest: "In zekere zin ervaar ik het schilderen als een zachte vorm van schizofrenie. Gedurende de nachten, die zeer donker zijn hier in Frankrijk, tijdens de slaap dus, word ik in toenemende mate geconfronteerd met dromen van een zeer duister allooi. Iedere nacht daal ik af naar mijn donkere droomgrot die zich in het centrum van mijn steeds luider klepperende hersenpan bevindt.

In deze grot vol heimelijke visioenen, gebroken spiegels en waanvoorstellingen tref ik op de bodem tussen het afval van het leven zelf soms een diamantje aan dat ooit in het bezit is geweest van een gehandicapt doodshoofdaapje. Bedekt met pleisters en stevig in het verband houdt hij op deze locatie de boel een beetje op orde. Hij draagt de Scandinavische naam meneer Nilsson en is in staat om zonder haperen de wonderschone aria Erbarme dich achterstevoren te zingen.
Door de klimatologische omstandigheden in mijn solitaire bovenkamer is het siersteentje meestal al behoorlijk aangetast. Maar het glimt nog wel en daar gaat het om. Mijn taak is het kleinood veilig en onbeschadigd naar buiten te transporteren. Via het zgn. doorgeefluik van de neuroses van de dromen belandt het dan in het bewustzijn van de kale dag, de werkelijkheid waar ‘alles lijkt op wat het is’: het motto van mijn schilderkunst.

Eenmaal ontsnapt uit het labyrint van de slaap vervoer ik het edelsteentje naar de tuin van de wezenlijke leegte, de botanische enclave die hier gratis voor de deur ligt en waar koningin Alice de lakens uitdeelt. Een lustoord van de hallucinatie waar de zeldzame materie vervolgens ruim de tijd krijgt om te rijpen om ten slotte te worden omgetoverd tot een van mijn picturale heteroniemen. Verre neven, halve broeders, ontheemde bewoners afkomstig uit het asielcentrum van de geest zijn stuk voor stuk uitverkoren om uiteindelijk plaats te mogen nemen op het maagdelijke canvas."

Werk van Arie van Geest is onder andere opgenomen in de collecties van het Stedelijk Museum van Amsterdam, het Gemeentemuseum in Den Haag en Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam.